Stożek rotatorów tworzą ścięgna mięśni nadgrzebieniowego, podgrzebieniowego, podłopatkowego i obłego mniejszego.
Podstawową rolą mięśni stożka rotatorów jest stabilizacja czynna głowy kości ramiennej. Działają jako swego rodzaju „przyssawka”, dzięki której mięsień naramienny może wykonywać dalszy ruch odwiedzenia. Dodatkowo mięśnie te wykonują początkowy ruch odwiedzenia.
Pierwsze zmiany zwyrodnieniowe pojawiają się już w 3 dekadzie życiu, a są wynikiem różnego rodzaju dysfunkcji takich jak: wąska przestrzeń podbarkowa, adaptacyjne wady postawy (rotacja wewnętrzna łopatek), deficyt ukrwienia strefy przyczepu. Te zmiany zwyrodnieniowe w ścięgnach tych mięśni powodują ich uszkodzenia.
Wyróżnia się 3 typy uszkodzeń:
- I faza – zapalenie z obrzękiem bez naderwania
- II faza – naderwanie na tle przewlekłego zapalenia
- III faza – całkowite zerwanie
Miejsca uszkodzenia stożka rotatorów są różnorodne, jednak to ścięgno mięśnia nadgrzebieniowego ulega uszkodzeniom najczęściej z powodu bliskiego kontaktu z wyrostkiem barkowym.
Objawy uszkodzenia stożka rotatorów:
- ograniczenie odwiedzenia
- bolesny ruch odwiedzenia
- osłabienie siły mięśniowej odwiedzenia
- objawy subiektywnej niestabilności (upuszczanie przedmiotów)
- bóle noce
- bóle promieniujące do łokcia
- niemożliwe spanie na boku chorym
Badanie dodatkowe:
- USG – jest badanie wiodącym przy stwierdzaniu uszkodzeń stożka rotatorów (głównie m. nadgrzebieniowego)
- Rezonans magnetyczny – badanie definitywnie stwierdzające jakie struktury są objęte procesem chorobwym
Leczenie:
- zwyrodnieniowe zmiany stożka rotatorów – fizykoterapia, ćwiczenia, terapia manualna
- zastarzałe częściowe uszkodzenia stożka – fizykoterapia, ćwiczenia, terapia manualna
- całkowite zerwanie stożka – leczenie operacyjne, a następnie rehabilitacja