Obręcz barkowa

Jest złożony kompleks kostno-stawowy zaopatrzony w więzadła i mięśnie. Kości wchodzące w skład obręczy to kość ramienna, łopatka i obojczyk.

Najważniejszym i największym stawem jest staw ramienny. Staw ramienny jest stawem kulistym, wieloosiowym co oznacza, że ma możliwość ruchu w wielu kierunkach. Główne części tego stawu to panewka stawu na łopatce i głowa kości ramiennej. Wokół panewki znajduje się obrąbek stawowy, charakterystyczna struktura stawu ramiennego. Jego zadaniem jest zwiększenie powierzchni stawowej. Niestety ze względu na swoją delikatną budowę obrąbek często ulega uszkodzeniu (uszkodzenie obrąbka stawowego). Stawy otoczony jest luźną torebką stawową, która poprzez swoje budową dodatkowo zwiększa ruchomość tego stawu.

Staw ramienny, ze względu na swoją dużą ruchomość, musi posiadać stabilizatory. Takimi stabilizatorami są więzadła i mięśnie. Do więzadeł zaliczamy: więzadło kruczo-ramienne i obrąbkowo-ramienne. Natomiast najważniejsze mięśnie stabilizujące staw ramienny wchodzą w skład stożka rotatorów. Te mięśnie to: mięsień podłopatkowy, mięsień nadgrzebieniowy, mięsień podgrzebieniowy i mięsień obły mniejszy. W czasie ruchu mięśnie te odpowiedzialne są za utrzymanie głowy kości ramiennej w panewce tego stawu.

Do najczęstszych schorzeń związanych z obręczą barkową zaliczamy:

  • zmiany zwyrodnieniowe w tej okolicy
  • uszkodzenie stożka rotatorów (szczególnie m. nadgrzebieniowego)
  • stan zapalny m. nadgrzebieniowego (w wyniku przepracowania)
  • stan zapalny m. podłopatkowego
  • frozen shoulder syndrome – zarastające zapalenie torebki stawowej
  • uszkodzenie obrąbka stawowego
  • zwichnięcie stawu ramiennego
  • złamanie szyjki głowy kości ramiennej (u osób starszych)