Terapia NDT-Bobath

Jest to koncepcja rehabilitacji dla pacjentów po przebytym udarze mózgu bądź innych urazach czaszkowo-mózgowych.

Metodę tę opracowali Berta i Karel Bobath po wnikliwej analizie terapii dzieci z mózgowym porażeniem. Głównym zadaniem tej terapii jest przywrócenie fizjologicznego wzorca ruchu poprzez torowanie nerwowo-mięśniowe. W ciągu kilku lat koncepcja znacznie się rozwinęła, a dzięki odpowiedniemu dopracowaniu zaczęto stosować ją u osób dorosłych z zaburzeniami neurogennymi o podłożu zapalnym czy urazowym.

Największe zastosowanie znalazła jednak w przypadku leczenia pacjentów po udarach mózgu. W terapii szczególny nacisk kładzie się na normalizację napięcia mięśni posturalnych. Poprzez różne techniki próbuje się zapobiec ruchom nieprawidłowym. Niezwykle ważne jest wdrożenie terapii już w pierwszych godzinach po incydencie neurologicznym. Koncepcja ta zakłada współpracę pomiędzy lekarzem, fizjoterapeutą, logopedą, psychologiem, a rodziną. Tylko dzięki takiej współpracy pacjent otrzyma odpowiednią opiekę i leczenie. Terapeuci pracujący w koncepcji NDT-Bobath posiadają wiedzę w zakresie anatomii i neurofizjologii oraz odpowiednie umiejętności manualne.

Terapia manualna wg Kaltenborna

Ortopedyczna terapia manualna zajmuje się głównie schorzeniami w układzie kostno-mięśniowym.

W metodzie tej badanie i leczenie odbywa się rękoma. Terapeuta za pomocą specyficznych testów jest w stanie określić z jakiej przyczyny powstał ból w danym stawie bądź jego obrębie. Dzięki tak precyzyjnemu badaniu terapeuta jest w stanie wdrożyć odpowiednie techniki manualne. Takie techniki jak poizometryczna relaksacja mięśni, mobilizacje i manipulacje znajdują szerokie zastosowanie w leczeniu stanów bólowych stawów i mięśni. Terapia ta może być skutecznie stosowana u pacjentów:

  • po skręceniach stawów
  • po złamaniach
  • stłuczeniach w obrębie mięśni
  • z bólami związanymi ze zmianami zwyrodnieniowymi
  • z dyskopatią (szyjną, lędźwiową)

Twórcami tej metody są dwaj fizjoterapeuci: Freddy M. Kaltenborn i Olaf Evjenth. Przedstawili oni całościowy system badania i leczenia pacjentów z dysfunkcjami ortopedycznymi narządu ruchu. Obaj panowie należą do czołowych postaci w dziedzinie terapii manualnej, a z ich doświadczenia i wiedzy korzystają fizjoterapeuci na całym świecie. Ta koncepcja leczenia przeznaczona jest dla dyplomowanych fizjoterapeutów, a szkolenia odbywają się według ściśle wyznaczonego programu.

Osteopatia

Osteopatia jest medycyną manualną, której początki sięgają 100 lat. W wielu krajach jest uznaną i cenioną formą diagnozowania i leczenia.

Osteopatia współpracuje z leczeniem klasycznym i chirurgicznym wspierając leczenie chirurgiczne i farmakologiczne. Pacjenci zgłaszający się do osteopatów są najczęściej pacjentami, którym doskwiera ból ostry bądź przewlekły. Osteopata jest w stanie w odpowiedni sposób poprowadzić diagnostykę kliniczną i badanie manualne, jako że często jest terapeutą pierwszego kontaktu. Dużym atutem osteopaty jest umiejętność przeprowadzenia precyzyjnego badania palpacyjnego, dzięki czemu terapeuta jest w stanie zidentyfikować tkanki zmienione chorobowo.

Głównymi narzędziami pracy osteopaty są jego ręce. Jednym z najważniejszych aspektów leczenia osteopatycznego jest traktowanie ciała ludzkiego jako całości. Osteopata nie ogranicza się do danej części ciała, ale z uwagą przygląda się i bada partie ciała sąsiadujące z bolącym stawem. Terapia ta dotyczy głównie zaburzeń w narządzie ruchu, a szczególnie zaburzeń ruchomości, napięcia i konsystencji tkanek.

Do najczęściej spotykanych problemów, które z powodzeniem są leczone przez osteopatów, można zaliczyć:

  • dyskopatie
  • rwy kulszowe
  • bóle stawowe różnego pochodzenia
  • bóle mięśniowe różnego pochodzenia
  • bóle głowy
  • bóle szyi
  • stany po urazach i stłuczeniach

Więcej na temat osteopatii i jej historii można przeczytać tutaj.